blitzkrieg
ETYMOLOGIA:
Blitzkrieg czyli wojna błyskawiczna, to operacja wojenna zakładająca szybkie pokonanie przeciwnika dzięki elementowi zaskoczenia (nieznany zaatakowanym termin i punkt wyjścia ataku) i – przede wszystkim – użyciu maksymalnie zmasowanych sił (lądowych, powietrznych i morskich).
CIEKAWOSTKI:
Pierwszy blitzkrieg, opracowany operacyjnie przez Alfreda von Schlieffena atak wojsk niemieckich na Francję w sierpniu 1914 roku, nie powiódł się – zakładane sześć tygodni walk przekształciło się w cztery lata wojny zakończonej klęską Niemiec. Drugi blitzkrieg powiódł się doskonale głównie dzięki użyciu wojsk pancernych – w 1940 roku siły III Rzeszy, realizując plan Heinza Guderiana, pokonały wojska Francji w ciągu czterdziestu czterech dni. Choć termin blitzkrieg używany był w publikacjach już od połowy lat trzydziestych, to upowszechnił się właśnie po kampanii francuskiej 1940 r., często przyjmowany do języków w wersji oryginalnej, fonetycznie podkreślającej szybkość i siłę. Wojnę błyskawiczną próbowali, rzecz jasna, stosować nie tylko Niemcy: klasycznym przykładem wykonania tego typu operacji był atak Izraela na państwa sąsiednie w 1967 roku zwany wojną sześciodniową. W Słowniku języka studentów Uniwersytetu Warszawskiego rzeczownik ten notowany jest jednostkowo. Leżąca u źródeł jego obecności w slangu studentów metafora oparta jest na skojarzeniu szybkości łącza internetowego i studenckich palców, niezbędnych, aby w Uniwersyteckim Systemie Obsługi Studiów zapisać się na wymarzone zajęcia.
oprac. Agnieszka Stawicka
Słownik języka studentów Uniwersytetu Warszawskiego jest dostępny pod adresem: www.studenckamowa.uw.edu.pl.
