Klub Absolwentów UWłączymy, inspirujemy i angażujemy

Dziś odnowiona Brama Główna, z dumnie spoglądającym znad Bramy uniwersyteckim orłem, zachęca do wejścia na zabytkowy kampus UW i wstąpienia w gościnne progi największej polskiej uczelni.

W uczonej i artystycznej atmosferze Uniwersytetu Warszawskiego spędził genialny kompozytor bodaj najszczęśliwsze lata swego życia.

Jako archeolog inaczej patrzę na upływ czasu. Praca naszego zespołu polega głównie na tym, że staramy się ustalić datę powstania różnych przedmiotów. Margines pomyłki jest ogromny – z reguły jest to 20 lub 30 lat, ale zdarza się, że mylimy się o całe tysiąclecie. Gdy uzmysłowimy sobie, ile to jest tysiąc lat pomyłki w stosunku do długości ludzkiego życia, zaczynamy się zastanawiać nad swoim własnym istnieniem. Na przestrzeni dziejów wyglądamy jak drobny, ledwie dostrzegalny pyłek. Ale rzeczy badane przez archeologów dają zarazem świadectwo ważnym osiągnięciom naszej cywilizacji. Archeologia pozwala więc zrozumieć, jak kruchą, a równocześnie potężną istotą jest człowiek.

W piśmie uczelni „UW” napisałem taki artykuł, w którym wszystkich porachowałem. Wyszło mi, że studentów, którzy przewinęli się przez mury naszej Alma Mater, mogło być pół miliona. Kłopot w tym, że nie wszyscy kończyli studia, więc zaryzykujmy twierdzenie, że absolwentów było pewnie trzykrotnie mniej.

Wierzę, że to przede wszystkim idee kształtują świat, dlatego moją osobistą misją jest promowanie poszanowania dla praw człowieka oraz idei pokojowego rozwiązywania konfliktów i aktywności obywatelskiej. Uważam, że nie ma na to lepszego sposobu niż nauka poprzez wspólne działania, ponad wszelkimi sztucznymi podziałami.

Od czasu mojego zatrudnienia w Uniwersytecie Warszawskim minęło już 25 lat; pracuję ciągle na tym samym wydziale. Można powiedzieć, co za monotonia… Ale ja przez te ćwierć wieku zajmowałam się tak różnymi sprawami, że nie zdążyłam się jeszcze znudzić.