Koncepcja łącząca funkcjonalność nowoczesnej biblioteki, szacunek dla ukształtowania Skarpy Wiślanej oraz fascynację przenikaniem się kultury i natury znalazła wyraz w gmachu o zaskakującej różnorodności.
Nowy budynek Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie zaprojektowany przez Marka Budzyńskiego i Zbigniewa Badowskiego zdobył liczne, prestiżowe nagrody i wyróżnienia w konkursach architektonicznych oraz plebiscytach mieszkańców stolicy.
Elewacji od ulicy Dobrej nadano monumentalny charakter dzięki instalacji ośmiu tablic – olbrzymich stronic ksiąg (o wymiarach 4 × 7 m) zwieńczonych fryzem z napisem Biblioteka Uniwersytecka. Prezentowane są na nich fragmenty tekstów: staropolskiego Wykładu cnoty Jana Kochanowskiego, staroruskiej Powieści minionych lat z początku XII w., greckiego Fajdrosa Platona, arabskiej Księgi Zwierząt Al-Dżahiza, hebrajskiej Księgi Ezechiela, sanskryckiej Rygwedy oraz dwóch notacji, matematyczno-fizycznej i muzycznej (z Etiudy b-moll Karola Szymanowskiego).
Całość została wykonana ze spatynowanej miedzi, a jej zielony kolor harmonizuje z elementami zewnętrznymi gmachu – „wspinającym” się na dach ogrodem oraz elewacjami, które pokryto miedzianymi siatkami, dającymi oparcie pnączom oraz taflami szkła, w których odbija się roślinność.
Wejście do Biblioteki z krytego pasażu, zwanego „uliczką”, wieńczy symbol BUW-u: otwarta księga z patynowanego brązu z napisem Hinc omnia (łac. ‘stąd wszystko’).
Na szczycie schodów prowadzących do holu katalogowego na poziomie 1. wznoszą się cztery kolumny z betonu z rzeźbami autorstwa Adama Myjaka, przedstawiającymi wybitnych polskich filozofów szkoły lwowsko-warszawskiej: Kazimierza Twardowskiego, Jana Łukasiewicza, Alfreda Tarskiego i Stanisława Leśniewskiego; inskrypcje zdobiące kolumny zawierają fragmenty tekstów z ich prac.
Szczególnym miejscem w Bibliotece jest chashitsu Kaian – tradycyjny japoński pawilon herbaciany, podarowany w 2004 r. przez firmę Kyoei Steel Zakładowi Japonistyki i Koreanistyki Wydziału Orientalistycznego UW i umieszczony na poziomie 2. Biblioteki. Zaprojektowane przez Teruhito Iijimę pawilon i jego otoczenie zostały zbudowane z naturalnych materiałów (drewno, bambus, papier, glina, kamień), stając się rzadko spotykanym poza Japonią przykładem tradycyjnej architektury tego kraju. Odbywają się tam zajęcia uniwersyteckie poświęcone japońskiej kulturze drogi herbaty, prezentacje i ogólnodostępne warsztaty chanoyu (japońskiej ceremonii parzenia herbaty).
Miejscem szczególnym w BUW-ie jest również tzw. buwialnia, specjalnie zaaranżowana przestrzeń, w której studenci, doktoranci, pracownicy i absolwenci Uniwersytetu mogą korzystać z Biblioteki wraz ze swoimi pociechami.
Ogród na dachu Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie jest jednym z największych i najpiękniejszych ogrodów dachowych w Europie. Jest on bardzo popularnym miejscem odpoczynku studentów, mieszkańców Warszawy i turystów. Jego scenerię wykorzystują organizatorzy koncertów i happeningów, kina letniego i gier miejskich. Ogród składa się z dwóch części: górnej (o powierzchni 2000 m2) i dolnej (o powierzchni 15 000 m2), gdzie poza wypielęgnowaną zielenią, główną atrakcję stanowią staw, fontanna oraz granitowe rzeźby Ryszarda Stryjeckiego z cyklu Szkic sytuacyjny, nawiązujące do motywów kosmologicznych.
Z dachu zwiedzający mogą podziwiać panoramę miasta i widok na Wisłę oraz bogactwo roślin zestawionych według kolorystycznych dominant. Złota skomponowana jest z żółto i pomarańczowo kwitnących krzewów, m.in. forsycji i pnączy, srebrna jest obsadzona srebrzystolistnymi wierzbami, biało kwitnącym pięciornikiem krzewiastym, a także kosodrzewiną, tawułą norweską, płożącą irgą i jałowcem. Barwę karminową reprezentują różowo i czerwono kwitnące krzewy: krzewuszka cudowna, lilak Meyera, powojnik alpejski i irga. W lecie kwitną róże okrywowe odmiany Super Dorothy. Kompozycja jest obramowana miniaturowymi jabłoniami. Ogród od strony ulicy Dobrej staje się powoli ogrodem niebieskim. Jego ozdobą są powojniki bylinowe: płożący Arabella, który kwitnie od czerwca do września i pięknie pachnący powojnik Cassandra; uzupełnia je irga płożąca. Wejście na dach od strony ogrodu, tzw. pochylnię obsadzono niebiesko kwitnącym i wiecznie zielonym barwinkiem. Wznoszącą się nad świetlikiem altanę oplata winobluszcz pięciolistny odmiany Troki. Ta niezwykle odporna na mróz odmiana znaleziona na Litwie przebarwia się na jesieni na kolor purpurowy. Obszary ogrodu połączone są kładkami, ścieżkami, mostkami i pergolami, na których rosną winorośl Zilga, hortensja pnąca i powojnik.
opracowali:
Agnieszka Kościelniak-Osiak,
Oddział Promocji, Wystaw i Współpracy
Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie
oraz Maciej Czeszewski
GALERIA:
